στρούθειος

-ον, θηλ. και -εία και τ. ουδ. στρούθιον και τρούθιον Α

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον στρουθό, στον σπουργίτη, ή στη στρουθοκάμηλο

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ στρούθειον και στρούθιον

φυτό κατάλληλο για τον καθαρισμό τού μαλλιού και τών υφασμάτων, κν. γνωστό σήμερα ως σαπουνόχορτο

3. φρ. α) «στρούθειον κρέας» — κρέας από στρουθοκάμηλο

β) «στρούθειον μῆλον» ή απλώς «στρούθειον» — είδος κυδωνιών (Ανθ. Παλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < στρουθός. Ο παρλλ. τ. τρούθιον μπορεί πιθ. να ερμηνευθεί μέσω ενός αμάρτυρου τ. *τρουθός τής λ. στρουθός* (χωρίς αρκτικό σ-, πρβλ. τα ανθρωπωνύμια Τροῦθος, Τρούθων)].